Mijn vermoedelijk laatste kerstpreek, met Gerard Reve…

Dat klinkt nogal dramatisch… maar is het niet. Als ik na de zomer 2015 met emeritaat ga blijf ik in de Koorkerk nog ‘light’ dingen doen, maar wat ik niet meer van plan ben is voorgaan in kerstdiensten. Daaraan hebben me altijd te veel verplichtingen vast gezeten. Omdat een mens nooit ‘nooit’ kan zeggen (stel je voor dat er plotseling een collega ziek word of zo) houd ik de deur nog op een kiertje in het woord ‘vermoedelijk’, maar mijn intentie is toch echt om met kerst vrij te zijn.

Daarom vandaag – tweede kerstdag: uitbuikdag – mijn laatste kerstpreek op de site gezet: het kerstevangelie verbonden met een fragment uit De Avonden, het ‘kerstverhaal’ van Gerard Reve. Thema: Wiedewiedewiet sjieng boem…

Tohoewavohoe

Dit zijn ze dan weer, de door mij zo verafschuwde donkere dagen. Maar één ding levert dit jaargetijde wel op: prachtig licht in pastelkleuren – tenminste als het niet regent uit een grauwe lucht, zoals vandaag. Gistermorgen vroeg, op weg naar Delft, zag ik het licht worden.vanuit de trein. Het daagde letterlijk in het oosten, richting Brabant. Vanuit een dieproze rivier aan de lage hemel rees de zon omhoog, een messcherp getekende cirkel, heel groot en blinkend en van rood goud.

Van dit soort momenten leef ik.

Mijn ‘Adventsdienst’ – tohoewavohoe – vandaag geplaatst. Op naar kerst maar weer. En daarna de terugkeer van het licht!