Dat was het dan – en nu: STILTE

Mooie dag gehad afgelopen vrijdag.

Goed verhaal Jeannette van den Beukel en eervolle typering van mijn stijl door uitgever Jan de Vlieger: vrolijke tevergeefsheid.

Veel mensen ook en sympathiek afscheidslied cantorij.

Een waardig afscheid gelijk, maar dat is het nog niet.

 

 

Zeer uitgebreid, integer opgeschreven verhaal en reusachtige foto in de PZC zaterdag, om beschaamd van te worden.

Nu wordt het wel weer eens tijd om de euforie en de adrenaline te laten zakken – en mijn ego te doen slinken.

Rust wil ik nu.

En stilte.

 

Ik heb de lezing van Jeannette en de impressie van zoon Hans uit Chili nu op de pagina ‘Lezingen’ gezet.

 

 

 

 

 

Nu echt met emeritaat

Eergisteren,10 oktober, was ik 65 jaar en drie maanden. Op die dag bereikte ik de pensioengerechtigde leeftijd (ik was niet jarig zoals nog veel mensen in de Koorkerk, niet op de hoogte van de nieuwe regels, dachten!)

Nu ben ik dus echt met emeritaat. In Delft volledig afscheid genomen, in de Koorkerk alleen het emeritaatsfeestje met de boekpresentatie van Dominee zoekt God as. vrijdag, omdat ik daar nog enige tijd in beeld blijf als gastvoorganger (wel emeritus!).

Op de site heb ik nu op de pagina ‘Over WJ’ de boel geactualiseerd. En toegevoegd dat ik mij voortaan focus op de stilte en de eenzaamheid.

En, o ja, ik heb de preek van gisteren reeds toegevoegd, over ‘Niets is, dat niet goddelijk is’, uit het gedicht ‘Narrenwijsheid’ van Van Schagen – en van Spinoza natuurlijk. Is alles echt goddelijk? Ook de shit in de wereld? Ik hoef die preek nu niet meer te bewaren tot ik ‘m ook in Delft heb gehouden…

Afscheid Delft: de mooist denkbare plek.

Het boek staat nu op de site vermeld…

Gisteren afscheid genomen in Delft.

De meditatie – God als gat –  met een mooie lezing van Joost Zwagerman, heb ik vanmorgen geplaatst: zie Publicaties/preken.

Wat was het een mooi en goed samenzijn. Maar ook heftig en emotioneel. Zeker na alles wat zich afgelopen zomer heeft afgespeeld.  

 

Opnieuw mij verwonderd over dit vreemde, bevoorrechte beroep van predikant.

Blijk je toch altijd weer in zoveel levens een bijzondere rol te hebben gespeeld.

Veel meer dan ik had ingeschat.

Het ontroerendste van alles:

In het afscheidsboek had een kind geschreven: ‘… en nu zal ik je in mijn hart bewaren – naast God.’

De mooist denkbare plek…

Dank, dank, dank allemaal!

 

Op naar het volgende evenement: de boekpresentatie vrijdag 16 oktober in de Koorkerk.

 

Bijna emeritus

Nu is het dan bijna zover: emeritaat. As. zondag 4 oktober neem ik afscheid in Delft. In Middelburg neem ik geen afscheid omdat ik nog regelmatig voorga, maar dan toch echt wel als emeritus. Het voelt vreemd.

Dit weekend verschijnt mijn Dominee zoekt God. Ben benieuwd naar de reacties. Op vrijdag 16 oktober vindt de presentatie plaats in de Koorkerk.

Met mijn gezondheid gaat het goed, maar ik ben nu en dan nog wel onzeker. Het kan er zomaar ineens insluipen. Aan een nieuw evenwicht en een nieuw perspectief moet ik wennen. In de stilte en de inkeer en de zelfrelativering is het te vinden. De luwte en de weldadige leegte die dan overblijven noem ik God.

Het wordt tijd mijn nieuwe boek op de site te plaatsen.