Spinoza: een mens, dronken van God

Afgelopen zondag mijn laatste gedachtenisdienst (Allerzielen) gehouden. Met veel obstakels want geluidsinstallatie was, weer eens, nu door een kortsluiting, ontoereikend voor de meeste mensen. Jammer, hoor. Maar goed, staat nu op de site onder de titel ‘What’s in a name?’ (Publicaties/Preken)

Het voorgaan kost mij sowieso meer moeite omdat ik steeds niet fit ben. Net opgekrabbeld van mijn hartperikelen komen de klachten van spierreuma weer op, waardoor ik op een hogere dosis prednison ben teruggezet. Het zit zo tegen dit jaar dat ik er bijna om moet lachen, in de orde van: vooruit maar, dat kan er allemaal nog wel bij na dit zomertje…

Tegelijk is zeuren en klagen het laatste wat ik wil. Wat me nu overkomt dringt me nog weer meer richting contemplatie. Ik ondervind veel steun aan Spinoza. Vandaar zijn tekst in de gedachtenisdienst.

Nu ik zo onzeker ben over mijn gezondheid heb ik besloten volgend jaar geen diensten meer te doen, ook niet in de Koorkerk. Dat betekent een vervroeging van mijn definitieve afscheid, namelijk 20 december dit jaar. Ook die dienst zal in het teken van Spinoza staan, met als thema wat van hem werd gezegd door de romanticus Novalis: dronken van God.

Die dronkenschap, dat is toch eigenlijk de drive van mijn predikantschap geweest.  

 

1 thoughts on “Spinoza: een mens, dronken van God

  1. Hoi Wim,
    Ben je nieuwste schrijfsel aan het lezen en bij tijd en wijle aan het overdenken. Boeiend en in lijn met je vorige boeken.

    Het lijf wil niet meer zo begrijp ik. Blijf dan maar ‘dronken’.

    groet,
    jan