Hij kon het schrijven niet laten

Moest denken aan dat liedje van Wim Sonneveld: Zij kon het lonken niet laten…
De laatste weken toch weer veel meer aan het schrijven geslagen. Niets begrijp ik van die wonderlijke drang. Ik weet heus wel dat het gemist kan worden. Maar het blijft maar komen.
Ineens zat ik in het spoor wat mijn boek over bidden betreft. Waar gaat dat over? Niet zomaar bidden, maar bidden de religie voorbij, bidden voor ongelovigen, bidden als universeel menselijke mogelijkheid, bidden als levenskunst… iets in die sfeer dus. Heb nu de smaak te pakken en ruik de stal.
Daarnaast nog steeds bezig met jeugdverhalen – de tijd die ik deelde met mijn vader, 1950-1977 – en nu en dan een gedicht. In de PZC van 23 juli, bijvoorbeeld, ben ik aan de beurt voor de rubriek ‘Vers op zondag’.
En dan nog mijn columns voor Nieuwwij.nl
Diogenes de dominee staat op het punt van online komen.

 

Hoezo het contemplatieve leven?
Jazeker, toch wel.

 

Vandaag 1 juli, maar het lijkt wel herfst.
Niet klagen, prachtige juni gehad!