Men zou het een vervolg op Boerenkind kunnen noemen maar mijn nieuwe boek is zo anders dat ik het daarmee geen recht doe. Wat overeenkomt is het decor van het Paradijs en de verteltrant. Voor het overige is het veel inhoudelijker levensbeschouwelijk en theologisch. Vandaar ook dat ik het aangeboden heb aan uitgeverij Skandalon, die “Waar ben je nu?” zo mooi heeft uitgegeven en nu dus ook “De teloorgang van het Paradijs” (voorlopige titel) onder zijn hoede wil nemen. Uit de omslagtekst:

“Gaandeweg tekent zich de teloorgang van het Paradijs af als daar een groot chemisch concern verrijst. De auteur beschrijft zijn dilemma: radicaal idealisme of de liefde van zijn leven. Daarmee snijdt het boek een actuele kwestie aan en ontstijgt het egodocument.

Een openhartig geschreven verhaal, ironisch en ontroerend tegelijk, over een puberteit en een adolescente crisis – met veel sfeer uit de jaren 60/70 en een intense beleving van natuur, erotiek, liefde en God.” 

Oftewel: hoe een zwart schaap een herder werd. Zoiets… Maar het zal nog wel even duren, want ik ben nog maar net met de redactie begonnen. Eind dit jaar wellicht.

Verder de bijzondere gebeurtenis van een meisje van 20 dat belijdenis doet, maar dan op vrijzinnige wijze! Zie de nieuw toegevoegde meditatie “Sara’s brief”.

Zaterdag de feestelijke opening van de expositie “Bescherm mij” van het Zeeuws Museum. Mij was gevraagd de expositie te openen, dit n.a.v. het feit dat ik onderdeel ben van de video-opnames over “beschermende” kleding. Daarin leg ik uit dat mijn witte toga niet dient ter bescherming (mijzelf afdekken met mijn functie of rol), maar dat ik met mijn keuze voor een witte toga juist de ultieme kwetsbaarheid wil uitdrukken. Ik laat ermee zien dat ik iets vertegenwoordig dat groter is dan ik, God of het Mysterie of de Liefde. En dat is het meest kwetsbare dat ik in dit leven meedraag. Ik geef dus juist het teerste van mijzelf bloot.

In mijn openingswoord heb ik dat toegelicht met de bijbelse scheppingsmythe over Adam en Eva in de Hof van Eden: “Zij beiden waren naakt maar zij schaamden zich niet voor elkaar”. Dit als de bestemming van de mens, de hoogst mogelijke beschaving. In de liefde is geen bescherming nodig. Ik zal mijn openinsgwoord plaatsen onder “Publicaties” , bij Artikelen.

Zondag 9 juni afscheid genomen in Brouwershaven. Ik zag er tegen op, zowel de toespraken als het loslaten van mensen met wie je een stukje leven hebt gedeeld in een emotionele en cruciale fase. Het was ook moeilijk, maar tegelijk hartverwarmend. Het blijft een bijzonder beroep: predikant. Met dank aan de Vlis-singers voor hun enthousiaste bijdrage, organist Marien Stouten met zijn fantastische improvisatie op de meditatie en nota bene op mijn naam, en alle mensen die het hebben georganiseerd!

Ook mijn afscheidspreek heb ik geplaatst.