Dit was het dan echt…

Gisteren afscheid genomen in de Koorkerk. De dienst – thema: Dronken van God (Spinoza) – heb ik nu op de site gezet. Het was hartverwarmend, in het bijzonder het persoonlijke afscheid van veel mensen. In ben dankbaar dat ik mijn ‘loopbaan’ (ben nooit met zoiets bezig geweest, vandaar de aanhalingstekens) zo heb kunnen voltooien, op de oudste en mooiste plek van Middelburg en in een gemeenschap waarmee mijn ontwikkeling precies matchte. Het was een korte periode, van nog geen drie jaar, en die ook nog getekend door mijn ziektes, maar getuige de emotionele reacties heb ik blijkbaar nog iets mogen betekenen. Opmerkelijk is toch dat daarbij mijn diensten het vaakst werden genoemd. Blijkbaar doet liturgie en doen preken nog iets met mensen…

Al met al ook van mijn kant: dank Koorkerk, voor de mooie jaren en het mooie afscheidslied.

En nu? Op naar een eerste vrije kerst sinds jaren! En dan echt de stilte en de ruimte in… 

 

Bijna zo ver… afscheid Koorkerk

Het is nu echt haast zo ver. Aanstaande zondag mijn afscheid. In principe mijn laatste dienst – hooguit een enkele gastpreekbeurt in de toekomst daar gelaten. Het thema is: Dronken van God.

Het is vervroegd, omdat de gezondheid niet optimaal is. En om voor te gaan moet je fit zijn. Redelijk hersteld van mijn hartperikelen kwam de spierreuma weer opzetten en nu is ook de tinnitus heftiger dan ooit. Het houdt een keer op. Ik kan er in het gewone leven goed mee omgaan, maar dan ook nog de diensten… Dat kan ik niet meer opbrengen. 

Het zal heel erg wennen zijn. Het staan voorin, de gebaren van devotie, het creëren van stilte, mijn witte toga en de stola’s – het is alles toch een wezenlijk element van mijzelf geworden. Tegelijk ben ik het niet. Het gaat om iets daaraan voorbij. Ik ga nu echt de stilte in. Ik ben er ook al heel lang aan toe.   

 

Twee diensten op de site geplaatst. De stilteviering van begin december en de roze Adventviering in Goes afgelopen zaterdag: Hoop in de wanhoop. Heel bijzonder om te doen.

Nu op naar het afscheid zondag.