Zoals beloofd de nieuwe dagboekfragmenten (Hartig dagboek V, weer onder Publicaties/Preken). De rariteiten van dit pittige zomertje beginnen op hun plek te dwarrelen, te bezinken, ook al weet ik nog niet hoe dit alles af gaat lopen. Ik voel me fysiek wel vooruitgaan maar nu en dan valt het me zwaar tegen dat ik bepaalde dingen niet meer/nog niet (??) kan. Van het plukken van de vijgen bijvoorbeeld, een klusje dat ik vorige jaren moeiteloos achter elkaar deed, was ik nu na een half uur al kapot. Daar baal ik dan weer van! Gaat het ooit nog herstellen in die zin, dat het een beetje in de buurt komt van wat ik kon?

Tegelijk weet ik hoe ongeduldig ik ben! En dat ik daar niet mee bezig hoef te zijn. Ik mag daarentegen juist leren leven met de onzekerheid. Dat is namelijk de reële situatie waarin mensen verkeren, ook als ze niet ziek zijn. Valt me nog niet mee, maar ook dat is oefening, precies zoals ik onlangs heb ontdekt. Zie mijn nieuwe dagboekfragmenten. Met een slotakkoord over de wijsheid van Williges Jäger.  

Ben zelf erg benieuwd of dit de laatste zullen zijn die ik op de site zet…? Ik ben geloof ik zo langzamerhand wel uitgereflecteerd. Vanuit de ontvangen ervaring van verdieping – een forse toename van Godgehalte, zal ik maar zeggen – en het ernst maken met de contemplatie is het nu tijd om dit alles te integreren in het gewone leven.

Van de woestijn terug naar de markt.