Terug uit Chili .

Bizar wat ons is overkomen.

De eerste nacht, in Santiago, op doorreis naar Vallenar in de Atacamawoestijn, waar Hans met zijn gezin nu woont, kregen we bericht dat mijn oudste broer, Dominicus, plotseling was overleden. 

Toen het bericht een beetje geland was hebben we besloten om te proberen de begrafenis zo lang mogelijk uit te stellen en toch nog door te reizen om het gezin te zien. Een rollercoaster van emoties in het meemaken van de kleine Emma en tegelijk het verdriet om het verlies van wie altijd in mijn leven was. Ook veel moeten nadenken en regelen omdat ik zelf in de dienst zou voorgaan.

Toch waren het drie heilzame, intense dagen. Een winstpunt is geweest dat Hans mee teruggereisd is en iedereen weer heeft kunnen ontmoeten. 

Inmiddels terug thuis en de begrafenis achter de rug.

Het was een bizarre ervaring maar ik had van meet af aan een enorm sterk en warm Godgevoel, echt een gloed van licht en liefde. Zo’n soort ervaring van: God bestaat…

Dat was ook aanwezig in de dienst.

Het was alles bij elkaar hartverwarmend, zowel de opkomst (honderden) als de bijdragen als de reacties. 

Dank, Dominicus, voor wie je was.

Ik zal de afscheidsdienst op de pagina ‘Preken’ publiceren.