Het lijkt allemaal wat rustiger te worden. Fysiek gaat het beter en ik ben nu ook begonnen met de revalidatie. Een lang en intensief traject! As. zondag hoop ik voor het eerst weer voor te gaan, zij het voor de zekerheid samen met een collega. Zal wel emotioneel worden. Het meeleven van zowel Delftenaars als Koorkerkers is hartverwarmend! Hoe staat het er verder voor?

Ik merk dat ik niet ‘de oude’ meer ben of nog wil zijn. Onmiskenbaar heb ik meer behoefte aan verdieping en verstilling. Ik schrijf me daar naar toe in mijn dagboek. Ik filosofeer onder meer over het omgaan met gevoelens, verdriet maar vooral angst natuurlijk, hoe ik het ‘hiernamaals’ zie en het verlangen naar God – dat merkwaardige gat in mijn hart. Die rare mystieke tic waardoor ik mij zo vaak een buitenbeentje voel in mijn omgeving. En overigens ook in de kerk. .

Omdat ik het niet zo geschikt vind om dagboekfragmenten op dit blog te plaatsen heb ik ze ondergebracht bij ‘Preken’ (Onder Publicaties). Het zijn immers haast preken en ik zal gedeelten daaruit zeker ook gebruiken in preken – dat weet ik nu al.

Wie dus mijn reflecties op wat mij is overkomen wil volgen weet waar hij/zij moet zijn.