Vreemd dat er nu maar gedichten blijven komen – stromen, kan ik wel zeggen. En ook nog es heel gestileerd, wat ik helemaal niet gewend ben…

Nu weer enkele gedichten toegevoegd, waaronder Pasen – niet echt een gedicht maar meer een poëtisch credo – en de twee uitersten van enerzijds doodsbesef/rust (Dichtbij de dood) en anderzijds erotische vitaliteit (Vrijpartij), die beide mijn leven beheersen en elkaar zeker ook niet tegenspreken. In beide glorieert immers de liefde.