zoals jullie wellicht weten ben ik doende een bundel samen te stellen met gedichten voor Eliane. Ik vond er een van zo’n tien jaar geleden, over het zinderen van onze liefde, in het bijzonder de erotiek. En hoe we die in God hebben ervaren. 

Gedicht over erotiek als liturgie, ingeleid door (korte!) column. Dat niet iedereen al mijn columns en essays kan bijhouden snap ik heel goed, maar please lees het gedicht ;-))

 

 

Update gezondheid:

nu ik die kuur niet meer onderga voel ik me veel beter, in het besef dat mijn leven nog onzekerder is geworden. Want er is geen alternatief, maar we leven nog intenser en je weet het maar nooit…

 

Hartelijke groet,

Wim