Ik krijg er niet bijster veel reacties op, maar ik vind het een van mijn beste, meest het hart rakende columns. 

Wordt blijkbaar niet door iedereen herkend, maar hier gaat het om. 

Althans, als je de honing in je ziel wilt vinden…

Wat betreft de verwijzing naar de viering met de Oekraïners.

Was een fantastische dienst, met mooie muziek en als nieuw element de icoonmeditatie. 

Het verliep ook allemaal goed, tot en met het feestelijke slot met You’ll never walk alone, waarbij de zanggroep hand in hand door de kerk ging lopen en vrijwel iedereen aansloot, zodat er uiteindelijk een kring overbleef, die de zegen ontving. 

Alleen heel jammer, en voor mij echt een deceptie, dat er zo weinig Oekraïners waren. Organiseer je iets speciaal voor hen, komen ze niet opdagen.

Het heeft mij doen besluiten, met nog wat andere lastige ervaringen (zoveel waar je rekening mee moet houden) tijdens de voorbereiding, dat dit de laatste keer is geweest wat mij betreft. 

Ik heb het vier keer mogen doen, heb een soort concept bedacht, en het was heel mooi, maar nu mag iemand anders het eens doen. 

Beste allen,