Dat is mijn wonderlijke bevinding sinds de aanzegging bijna vijf jaar geleden van ‘hooguit nog een paar jaar…’ Ik ben niet gaan vechten maar heb omarmd, net als de inmiddels overleden cabaretier Jeroen van Merwijk, met wie ik deze korte column begin. (het reisverhaal hebben jullie nog tegoed). 

 

 

Tja, sorry, het wordt het verhaal van Peter en de wolf. De dood klaagde al bij God: die vent is niet dood te krijgen… Want WEER slaat een kuur aan en gunt mij extra tijd. Gunstige bloedwaarden gisteren en een enthousiaste oncoloog! 

Ik ben mijn ziekte gaan zien als een avontuur, zoals in de diensten van komende zondag:

 

Met het lied Aeneas nu van Boudewijn de Groot. 

 

Heb de zomer lief!

Ciao,

Wim