korte column met gedicht over de wijsheid die ik debiteerde tijdens onze gouden bruiloft:

 

 

voel me nu weer energiek!

Het was fantastisch om voor te gaan in de Koorkerk afgelopen zondag. Hartverwarmende ontvangst en dienst. 

 

Het ziet er naar uit dat ik voorzichtig goed nieuws te melden heb.

De echte meting kon nog niet plaatsvinden maar de bloedwaarden lijken te wijzen op het aanslaan van de kuur – zodat ik hopelijk weer extra tijd krijg. 

Omdat de volgende kuur – as. donderdag – aanzienlijk lager gedoseerd zal zijn verwacht de oncoloog deze keer minder horror-bijwerkingen… 

 

Ga ik dus as. zondag 23 juni welgemoed naar de Nicolaaskerk in Brouwershaven, 10 uur. Thema: Zinderend licht.

En 7 juli 10 uur in de Jacobskerk Vlissingen. Thema: GOD voorbij God. 

 

In september (de 22e?) een muziekviering met Aleida Post in de Koorkerk rond mijn bundel ELIANE en het Hooglied.

En in Burgh, geboorteplaats Hoek en Middelburg een aantal nog nader aan te kondigen lezingen n.a.v. mijn boek. Telkens een lichtkring dieper: LEVEN OP HET SCHERPST VAN DE SNEDE.

 

Zoals jullie zien: we leven weer.

Love,

Wim

 

Lieve lichtbrengers,

in deze mail de link naar het 3e deel van het gesprek met Lisette Thooft. 

Over mannelijk, vrouwelijk, erotiek, de dood en God…

Heb jij ooit niet in God geloofd? – vroeg ze me.

 

 

Binnenkort dus ook de gesprekken met Oek de Jong en Jan Oegema.

 

Update ziekte/kuur:

heeeeel langzaam LIJKT het ietsje beter te gaan.

Maar wat een vreselijk middel, die chemo.

 

Agenda (hopelijk):

16 juni 10 uur Koorkerk Middelburg. Thema: Zinderend licht.

23 juni 10 uur Brouwershaven. Zelfde thema

7 juli 10 uur, Jacobskerk Vlissingen. Thema nog niet bekend. 

 

Hieronder, bij wijze van groet, een juni-gedichtje dat spontaan in me opkwam tijdens een mailcontact met een van jullie:

 

 

Lieve mensen,

dank voor jullie support.

Ik kan er niets anders van maken: het is heel, heel zwaar geweest na de chemo.

Het was ook zwaar na mijn hartinfarct in 2015, maar wat ik nu heb meegemaakt slaat alles. Heel langzaam lijkt het nu wel iets beter te gaan.

Dat ik desondanks toch weer achter de laptop ben gekropen om een column te schrijven zegt dan ook veel over het  innerlijk vuur dat nog steeds in mij brandt. Een platte uitspraak van Maarten van Rossem wist me zo ver te krijgen.   

 

 

Voor de liefhebbers hieronder ook het 2e deel in de serie videopodcasts met Lisette Thooft. Met dank aan Greco Idema voor de opnames en het vele werk, en aan Gert Kooiman voor het redigeerwerk. De tekst staat onder de video. 

 

 

Tot later maar weer – en love!

Wim

 

 

En een veelgelezen essay over de dood in Volzin

 

 

Tevens een mooie recensie van Telkens een lichtkring dieper op Nieuwwij. Heel blij mee, ook met het persoonlijke intro. En dat de recensent, Theo Brand, nog teruggrijpt op een van mijn vroegste boeken, nota bene uit 1991.

 

gisteren eerste chemokuur ondergaan, ruk geslapen, hik als bijwerking en rooie kop, maar altijd weer een vrolijk baasje :-((( Dank voor de vele reacties, zo hartverwarmend! En zoveel dat ik ze niet allemaal meer kan beantwoorden, ook vanwege de overlevingsmodus waarin een chemokuur een mens plaatst.

Zeer geïnspireerd door de pareltjes die jullie mij soms sturen en daaruit een kleine bloemlezing samengesteld: DROOG JE TRANEN ALS JE VAN MIJ HOUDT!

Echt, veel leesplezier en inspiratie!

 

 

Agenda MITS alles door kan gaan:

16 juni 10 uur Koorkerk Middelburg. Thema: Zinderend licht! Met het lichtlied Pastorale van Ramses Shaffy en Liesbeth List. Te volgen via www.kerkdienstgemist.nl 

23 juni Nikolaaskerk Brouwershaven 10 uur. Zelfde thema. 

En daarna zien we wel weer…

 

Love voor jullie allen!

Wim

na een fantastische wandeling vanmorgen langs de zee en tussen fluitenkruid en kikkergezang behoefte aan schrijven over liefdesenergie.

Moederdag valt vandaag samen met de liturgische Wezenzondag (zondag na Hemelvaart). Over het levensgevoel ‘verweesd’ te zijn en de troost die ik mag nalaten…

 

 

onzeker als nooit eerder. Nog maar zoveel mogelijk genieten van elkaar en van schoonheid. Dus, mits de uitslagen het toelaten en ik me nog redelijk voel, eind mei een trip met z’n tweeën naar mijn lievelingsstreek in Frankrijk, de Provence.  

 

as zaterdag (Pinksterweekend) in de PZC zaterdagbijlage een groot Portret, zoals ik eerder in 2015 mocht meemaken. Carla van de Merbel die me interviewt. Een gesprek over leven en dood. 

De mooie recensie in Volzin mei en mijn essay De dood als kroon op het leven stuur ik rond zodra ze online komen. 

Pinksterzondag 10 uur: dienst in Burgh. Thema: VUUR

Zondag 26 mei 10 uur: Gapinge.

 

Love vanaf een lichtende Boulevard,

Wim

back home!

Beetje sip dat deze geweldige week alweer voorbij is, zeker met het oog op mijn zeer onzekere toekomst – maar wat hebben we genoten van onze clan!

En wat heeft dat prachtige Engelse landschap me geïnspireerd.

Zie mijn column: De troost van schoonheid. 

Over wat het leven de moeite waard maakt. 

 

 

Update ziekte:

voel me nog redelijk, maar wordt wel minder. 

Over drie weken weer bloedonderzoek en bezoek oncoloog. 

 

Agenda:

19 mei (Pinksteren) 10 uur Burgh. Thema: Vuur. (met het gelijknamige lied van Stef Bos)  Te volgen via www.kerkdienstgemist.nl 

26 mei 10 uur Gapinge. Thema nog niet bekend.

 

Love vanaf de Boulevard, ook van Eliane,

Wim

het woekert gestaag voort – schreef Gerard Reve.

Dat kun je bij mij waarachtig wel zeggen – geen goed nieuws dus. 

De Pet-CT-scan bracht aan het licht dat meneer K oprukt in mijn botten.

Wat nu nog rest is leven verlengende chemo en/of bestraling.

Maar dan heb je het over maanden, geen jaren. 

 

Dit is wat het is. 

Zolang ik geen pijn heb is het leven goed en gaan we eerst maar eens van Engeland genieten. 

 

Maar iedereen weet hoe ik erin sta.

Deze keer geen column online maar een korte impressie van troost:

Zie hieronder.

Please lees het, zo gepiept.

Love vanaf de Boulevard.

Wim

  

Pet-CT-scan en Shiva

Zo kun je het zeggen:

meneer K rukt op in mijn lijf

en hij licht overal op in mijn botten.

 

Dat is de taal van de oncoloog.

Maar ik spreek liever de taal van de verbeelding.

Want zo ervaar ik het.

 

Shiva, de god van de vernietiging en de schepping, is bezig mij te onttakelen.

Mijn lichaam moet worden afgebroken om mij terug te brengen tot mijn kern.

Tot mijn naakte bestaan van energie: liefdesenergie.

 

Shiva is bezig mij los te maken van mijn tijd- en ruimte-gebonden gestalte.

Is bezig mij tot een nieuwe schepping te maken.

Een schepping die volkomen vrij is om te waaien waarheen mijn liefde wil.

 

Shiva bereidt mij voor op mijn nieuwe bestaan.

Om in jullie harten te kunnen wonen.

Te stromen en vloeien en branden.

 

Beklaag mij niet.

Want ik ben bezig te worden ontmanteld

tot pure liefde.

 

 

 

 

natuurlijk vraag ik me in deze levensfase af wat voor wereld ik achterlaat als ik de pijp aan Maarten geef. Een verschrikkelijke wereld, zo weten wij allen. Maar toch…  

Een zeer maatschappijkritisch stuk, maar met zoet in de staart. 

mijn stoute waarden bleken deze week onrustbarend hoog. Ik zou veel pijn moeten hebben, maar dat heb ik niet! Wel een constante tegenzin tegen bepaald eten en een licht misselijk gevoel. Wat is er aan de hand in mijn lijf? Zou ik zwanger zijn? :-))

De Pet-CTscan vanmiddag zal hopelijk helderheid verschaffen, maar dat hoor ik dan pas volgende week donderdag.

 

Weet dat ik het allemaal niet erg vind. Mijn hele leven heb ik de dood als de bekroning van het leven beschouwd en nu ik er al ruim vier jaar naar toe leef merk ik dat dit klopt! Ik wil geen medelijden. 

 

Agenda:

as. zondag 21 april 11.00 uur Vrijzinnig Zierikzee. Thema: Uit jezelf vandaan geroepen.

En de eerste week van mei hopen wij met onze clan van inmiddels 21 luitjes op een landgoed in Engeland door te brengen vanwege ons 50-jarig huwelijk deze zomer. 

 

Fijn weekend allemaal,

Wim