haha, hoezo voorlopig niet op de mat? Ik zal het wel nooit kunnen laten.

Iemand speelde mij een zeer inspirerend artikel in de Volkskrant toe over het taboe van de westerse cultuur op dood en sterven. Zelf wil ik er open en luchtig mee omgaan. 

Zie de column. Echt lezen, hoor. Weet zeker dat je ervan opkikkert.

 

 

Dit is nu alweer de derde keer dat ik bij Nieuwjaarwensen mij afvraag of ik er volgend jaar nog zal zijn. Het is drie jaar geleden dat ik slecht nieuws te horen kreeg, met van die ultimatums als hooguit een half jaar en als je geluk hebt twee jaar. Inmiddels zijn er nogal wat mensen overleden die mij toen vanaf de gezonde kant sterkte wensten, terwijl ik er nog ben. Zo onzeker is alles. 

Hoe deze drie jaren geen jaren van sterven waren maar juist van intens leven – daarover gaat het in de column. 

 

Spannend hoe de onderzoeken in januari uitpakken.  

 

Heb een zalig uiteinde maar vooral een mooi nieuw begin!

En voor sommigen van jullie: dank voor de reacties! 

Lots of love voor 23, ook namens Eliane,

Wim   

een lezer vroeg aan vriend en hoofdredacteur Greco Idema of ‘die Wim Jansen nooit eens een baaldag had’. Want zo positief in zijn schrijfsels, dat kon toch niet.

Daar moest ik natuurlijk op ingaan. Waar ik dat dan vandaan haal… 

Tegelijk wezen twee luitjes uit deze kring mij op de tv-uitzending met de Vlaamse psychiater Dirk de Wachter, die net als ik een uitgezaaide kanker het hoofd moet bieden. Wat heb ik met hem gemeen en wat niet? 

Zie de link naar de column met gedicht (uit de kerstgroet)

 

https://ongrond.nl/2022/12/hoe-gaat-het-met-je-eerlijk/ 

 

Het is vandaag de kortste en zoals het er nu uitziet ook de donkerste dag.

Yes! Winterzonnewende!

Vanaf morgen komt het licht weer naar ons toe! 

 

Voorlopig val ik even niet meer bij jullie op de mat.

Geniet ervan! 

Ook namens Eliane,

Wim

PS in het kader van de goede voornemens: laat het weten als je deze mails in 2023 niet meer wenst te ontvangen! 

 

bijgaand een ingeleid liefdesgedicht, door iedereen te gebruiken voor zijn/haar eigen geliefde en God. We zijn immers allemaal elkaars Koh-i-Noor…

 

https://ongrond.nl/2022/12/koh-i-noor/

 

Update gezondheid:

voel me nog steeds goed, in januari bloedonderzoek naar stoute waarden.

We zien wel, we leven, dansen op de golven van het veranderende getij.

 

Update huis: 

volop appartementen aan het bezichtigen op en om de Vlissingse boulevard – o, dat licht!

Ons eigen huis komt pas begin januari op Funda, beter tijdstip volgens de makelaar.

Let op, dat wordt een koopje!

 

Fijne donkere dagen met veel licht,

Wim 

hier is ie dan alweer, de nieuwe column.

Door mijn planning heen werd ineens mijn Volzin-column online geplaatst, vandaar de snelle opvolging. Overigens veel positieve reacties op gehad op Facebook. 

 

En dan ben ik ook nog zo onbeschaamd om ook deze weer aan te prijzen. Ach, is in drie minuten gepiept – en wat is drie minuten op de eeuwigheid? 😉

 

 

As. zondag ga ik voor in de Gasthuiskerk van Vrijzinnig Zierikzee.

Deze dienst is niet online te volgen.

Dat is wel het geval in de Koorkerk op Kerstmorgen om 10.00 uur via www.kerkdienstgemist.nl – thema: Sorry Heer

Fijn Sinterklaasweekend,

Wim

Etty Hillesum is wel heel erg ‘in’ – misschien te? Het zou een ramp zijn als zij ook tot ‘heldin’ verwordt. Nog erger is het dat zij, aan godsdienst voorbij, soms door religies geclaimd wordt! 

Daarover ging mijn column in Volzin magazine november. Nu online.

 

 

Hele tijd op Meest gelezen.

Veel positieve reacties! 

dank voor de vele berichten n.a.v. onze verhuisplannen – verbazing alom. Iemand schreef: Wat een feest maak je er toch van! Dat is precies de bedoeling. Dansen op de golven van het immer wisselend getij. 

Inmiddels verkoop en bezichtigingen opgestart. Spannend…

 

Waarom behoort deze periode van onzekerheid tot de meest energieke en vruchtbare van mijn leven? Waarom bloeit onze liefde alleen maar uitbundiger? Nota bene in een fase van verval…

En wat heeft dat met Louis van Gaal te maken? (We kunnen niet om hem heen in deze dagen…)

Kortom, lees de column…

 

 

Fijn weekend allemaal,

Wim

de column  ‘Heimwee naar God’ van afgelopen week op Ongrond staat nu ook op Nieuwwij, maar met andere (betere) kop en werkelijk schitterende foto ;-)))

Veel duimpjes en hartjes bij dit artikel op Facebook (zowel Ongrond als Nieuwwij), blijkbaar een thema dat velen raakt. Vandaar dat ik ‘m nog een keer rondstuur, maar nu dus op Nieuwwij:

 

 

Update gezondheid en plannen: 

Ik voel me nog prima, maar niets is onzekerder dan mijn gezondheid de komende tijd. Dat belet ons echter niet om plannen te maken: Let op:

We gaan ons huis in Veere te koop zetten en zoeken een mooie plek op de boulevard van Vlissingen! Het bijzondere, inspirerende licht daar is ons al die tijd blijven trekken. Dus als je iemand weet die de mooiste tuin ter wereld in zijn achtertuin wil (waar hij niets aan hoeft te doen!) wijs hem op Wagenaarstraat 21. 

Het blijft dus niet bij 12x verhuizen, zoals we in ons boek schreven! 

 

Iets anders: komend voorjaar verschijnt de dichtbundel met een selectie van gedichten die ik in de loop van ons leven voor Eliane en over onze liefde heb geschreven: 

ELIANE – liefdeslyriek. Komt dus weer een feest…

 

Lots of love vanuit Veere, zolang het nog duurt. 

Wim en Eliane

over heimwee, door velen niet begrepen, maar from the bottom of my heart… 

 

 

Het regent en het is november – maar de mooiste luchten ever…

Hartelijke groet,

Wim

zoals jullie wellicht weten ben ik doende een bundel samen te stellen met gedichten voor Eliane. Ik vond er een van zo’n tien jaar geleden, over het zinderen van onze liefde, in het bijzonder de erotiek. En hoe we die in God hebben ervaren. 

Gedicht over erotiek als liturgie, ingeleid door (korte!) column. Dat niet iedereen al mijn columns en essays kan bijhouden snap ik heel goed, maar please lees het gedicht ;-))

 

 

Update gezondheid:

nu ik die kuur niet meer onderga voel ik me veel beter, in het besef dat mijn leven nog onzekerder is geworden. Want er is geen alternatief, maar we leven nog intenser en je weet het maar nooit…

 

Hartelijke groet,

Wim