Rumi, de liefdesdichter bij uitstek.
Opgaan in liefde – mijn nieuwe boek volgend voorjaar.
Veel instemmende reacties op Facebook.
Maar in mijn omgeving ook wel tekenen van een zeker onbegrip.
Ik kan het ook niet helpen dat ik het ervaar zoals ik het ervaar.
Beste allen,
column vanuit mijn hart, is altijd zo, maar deze nog meer dan anders.
Verschijnt later ook op Nieuwwij.
https://ongrond.nl/2020/11/brandend-verlangen-om-op-te-gaan-in-god-liefde/
Hartelijke groet,
Wim
Geen goed bericht deze week wat betreft mijn ziekte.
Ik wist dat dit moest komen maar de snelheid waarmee de slechte waarden stijgen overviel me wel.
Voel nu ook meer pijn op meer plekken.
Nieuwe kuur.
En rust in vervulling van zelfverlies.
Zie link naar gedichtje in rondzendmail.
Beste allen,
gedichie deze keer.
Moet te doen zijn.
https://ongrond.nl/2020/11/het-ultieme-rustpunt/
Update gezondheid:
feestje kon niet blijven duren.
Stoute waarden nu flink gestegen – en terugkeer pijn.
Moet dus weer aan de kuur.
Zie rustpunt gedicht.
Hartelijke groet,
Wim
Nooit gedacht dat ik nog eens als recensent aan de slag zou gaan.
Op verzoek van hoofdredactie Ongrond/Volzin een boek van Thomas Merton gerecenseerd.
Alleen toegezonden aan enkele vakzusters, een heuse monnik en een paar echte liefhebbers.
https://ongrond.nl/2020/10/de-stille-anarchie-van-een-kloosterling/
Behalve nu en dan forse kritiek krijg ik toch altijd nog meer reacties in de orde van dankbaarheid.
Zelfs iemand die me schreef dat mijn columns ‘voeding’ voor haar zijn en iemand anders die ze ‘vreet’.
Dus dan toch maar vrolijk doorgegaan.
Een mens kan ook wel een hartversterkertje gebruiken in deze idiote tijden.
Beste allen,
de vraag der vragen in een mailwisseling: Waar is God/Liefde in dit alles?
Dit alles: corona en de maatregelen.
Poging tot een antwoord…
https://ongrond.nl/2020/10/waar-is-god-liefde-in-dit-alles/
Hoop dat het een beetje bemoedigt.
Mooi weekend,
Wim
Het schrijven gaat nu zo snel dat ik het zelf bijna niet bij kan houden.
Deze column van vorige week vergeten op dit blog te plaatsen.
Toch een belangrijke notie in deze crisis: niet-weten…
Beste allen,
nog één keer over de maatregelen, hierna hoop ik er nooit meer over te schrijven.
Ik beweer zeker niet dat ik gelijk heb, maar dit geluid moet wel klinken.
Zie de link naar Ongrond, as. zondag ook op Nieuwwij.
https://ongrond.nl/2020/10/leren-leven-met-niet-weten/
Dank voor de reacties op de aankondiging van het boek van Eliane en Peter.
Wellicht ten overvloede: de tweede letter van het IBAN-nummer moet natuurlijk een hoofdletter L zijn.
Met hartelijke groet,
Wim
Naast veel instemming ook nogal wat negatieve reacties op onderstaande column.
Vooral op Facebook.
Tjonge jonge, wat lezen mensen slecht!
Stoppen halverwege en gaan dan alvast schelden…
In ieder geval maakt het duidelijk dat mijn verhaal relevant is!
Beste allen,
komt er weer een, deze keer op Volzin: de splijtzwam die corona aan het worden is – en geen voorspelbare verzoeningspoging, denk ik.
https://volzin.nu/corona-is-een-splijtzwam-geworden-in-onze-samenleving/
Twee updates:
– we kunnen er nu van uitgaan dat volgend voorjaar mijn nieuwe boek verschijnt: Brandend verlangen om op te gaan in God.
Een behoorlijke pil van zeker 300 blz. met foto’s.
– de tv-uitzending van IKON/EO is doorgeschoven naar december. Zoals het er nu uitziet wordt o.a. mijn verhaal uitgezonden op 17 december. Dan gaan we zien wat er van twee dagen opnamen is overgebleven 😉
Hartelijke groet,
Wim
Telkens weer die vraag of opmerking, over het bestaan of niet bestaan van God.
In onderstaande rondzendmail de verwijzing naar een oude column daarover.
Bij wijze van opfrisser.
Ook een link naar de nieuwe website van Volzin, die er prachtig uitziet.
Beste allen,
omdat ik nu voor vier instanties schrijf val ik wat vaker bij je in de bus.
Laat het echt weten als dat je teveel is, dan haal ik je van de lijst.
Het laatste wat ik wil is opdringen – ik verwacht ook heus niet dat je alles leest.
De vier zijn:
het papieren magazine Volzin (filosofie, religie en samenleving) en de drie websites www.nieuwwij.nl (multiculturele samenleving), www.ongrond.nl (mystiek en contemplatie) en de website van Volzin: https://volzin.nu.
Deze laatste is fonkelnieuw, is nu ruim een week online en een absolute aanrader. Zie bv. hoe mooi mijn zomeressay Leren omgaan met de dood als vriend is geplaatst.
https://volzin.nu/leren-omgaan-met-de-dood-als-vriend/
Naar aanleiding van een reactie op mijn Zwarte schuur-verhaal deze keer een opfrissend ouwetje op Ongrond:
https://ongrond.nl/2020/10/je-weet-dat-ik-niet-in-een-god-geloof/.
Tenslotte nog een coronagedachte:
ik signaleer dat we al heel snel normaal zijn gaan vinden wat toch echt apocalyptisch is, bv. je in het publieke domein begeven als een spook.
En het accepteren van zoveel beperkingen die bijna de mensenrechten schenden…
En dagelijks de paniek aanhoren die over ons wordt uitgestort…
Ons hele leven laten ontwrichten door angst…
Moeten we niet eens op een andere manier gaan dealen met dit virus?
Het is maar een vraag.
Hartelijke groet en heel veel sterkte allen in deze bezeten wereld.
Wim
… door een YouTube opname van een Taizélied.
En dus geïnspireerd.
Zie rondzendmail hieronder.
Beste allen,
zag een mooie opname uit Taizé en raakte geïnspireerd voor bijgaande column.
Nota bene overigens de mooie foto die kleindochter Filou van opa heeft gemaakt in de tuin.
https://ongrond.nl/2020/09/jongens-jongens-je-weet-niet-wat-je-mist/
Voor de liefhebbers: op 11 oktober ga ik voor in de Koorkerk.
Over de bizarre raadselachtigheid van het leven, met intrigerende teksten uit Job. En van Gerard Reve.
Thema: Lichtjaren en centimeters.
Met melodieuze heavy metal van Paradise Lost.
Hartelijke groet,
Wim
Ben aan het lezen in Het geheim van Elysion, onder redactie van uitgever Rinus van Warven en – natuurlijk – Pim van Lommel. Over wat vroeger heette: bijna-dood-ervaringen.
Tegelijk zag ik de vreselijke beelden van de kampen op Lesbos – en die kinderen.
En bracht het samen, die twee indrukken.
Beste allen,
een mooi boek over nabij-de-doodervaringen en de kinderen van Lesbos – wat hebben die met elkaar te maken?
https://ongrond.nl/2020/09/nabij-de-doodervaringen-en-de-kinderen-van-lesbos/
Niet belangrijk maar toch leuk – zo zijn er heel veel dingen…
Bijvoorbeeld ook de nominatie van O vader wij zijn samen geweest voor de Zeeuwse Boekenprijs.
Het zal wellicht van korte duur zijn maar het voelt toch een beetje als waardering (ik ben ook maar een mens…)
Fijn weekend,
Wim
Ik had zo zacht geslapen – uit het gedicht De moerbeitoppen ruisten van Beets.
Soms heb je dat, zoals ik gisternacht.
En terwijl ik best wat zorgen had over van alles en nog wat met de kinderen klopte alles.
Alles was zogezegd in ruste.
En ook al was het niet goed, het was toch goed.
En dan ’s morgens, dat licht van september…
Zie onder de link naar het gedicht dat daaruit ontstond.
Beste allen,
een gedichie misschien als een beetje troost voor ‘alles wat zeer kan doen’.
Alleen al de foto is rustgevend.
Aan God zal het niet liggen, schreef Etty Hillesum, in Westerbork nota bene.
https://ongrond.nl/2020/09/die-alle-wonden-heelt/
Voor wie erbij waren en voor geïnteresseerden:
de preek n.a.v. Zwarte schuur, die ik in Brouwershaven en in de Koorkerk hield, heb ik uitgewerkt en verdiept tot essay voor de Volzin van oktober:
De gruwel en de troost.
Wordt dus vervolgd.
Hartelijke groet,
Wim