Voorstel titel en ondertitel van de redacteur van Skandalon is:

Vlammend Paradijs – bekentenissen.

De letterlijke vlam van de naftakraker, de teloorgang van het Paradijs, mijn woede daarover, maar ook de vlammen van de hartstocht en de liefde – het zit er allemaal in. Ook in “bekentenissen” zit zowel de positieve als de negatieve associatie, in de zin van liefde bekennen maar ook van opbiechten. Tegelijk heeft het de verwijzing in zich die ik wil, namelijk naar de Confessiones van Augustinus.

Ik denk dat dit’ m gaat worden.

Het valt nog niet mee om de titel en ondertitel te vinden voor het nieuwe boek. De werktitel is “De teloorgang van het Paradijs – een liefdesgeschiedenis”. Dat klinkt nogal zwaar en berustend, terwijl het een heftig boek is met veel “strijd”. Het is echt mijn adolescente worsteling met de cultuur: de techocratie, het verpesten van de natuur, en in geestelijk opzicht de vervreemding. Ook is het niet zomaar een “love story”. De “liefde” is breder en gaat dieper. Het gaat ook om liefde voor het Paradijs, de natuur, het leven, schoonheid, God.

Ik geef wat opties weer die door onze hoofden speelden:

Terug naar het Paradijs. Het Paradijs, de Draak en het Meisje (is een apocalyptisch beeld). Woedend Paradijs (daar zit het gevecht in, mijn woede en mijn uitwoeden). Paradise Lost. Paradise Regained (Marsman).

En als ondertitel:

Queeste van een rebels rotjong. Hoe een zwart schaap een herder werd. Queeste van een radicaal. Of toch gewoon: een liefdesgeschiedenis…??

Ben benieuwd wat het uiteindelijk wordt. Misschien wel twee ondertitels, zoals een van de uitgevers suggereerde.

Op vrijdag 15 november zal de boekpresentatie plaatsvinden van het nieuwe kindje, en tot nu toe meest speciale… omdat het over haar gaat! En over God, natuurlijk. In de Koorkerk, de mooiste locatie van Middelburg. Na kritische opmerkingen van Skandalon heb ik er nog flink in gesnoeid. Ik heb nu echt het idee dat het mooi wordt. Het verhaal over de queeste van mijn jeugd – met allerlei filosofische en theologische implicaties – is best heftig en zal menig wenkbrauw doen fronsen. Maar zo wil ik het vertellen, vooral dus als een ode aan mijn ‘beloved’.

De week daarvoor, donderdag 7 november, houd ik in de Zeeuwse bibliotheek de lezing “De religie voorbij – over theïsme, atheïsme en anatheïsme”. Zo staat het in de folder: “In de media, met name in spraakmakende programma’s als De wereld draait door, Pauw en Witteman en Zomergasten wordt als vanzelfsprekend uitgegaan van de klassieke tegenstelling gelovig/ongelovig, theïst/atheïst etc. Wim Jansen beschouwt die indeling als achterhaald en pleit voor een nieuwe manier van spreken over God, in de postmoderne theologie anatheïsme  genoemd (=het theïsme voorbij).”

Zie ook het artikel “Anders spreken over God” dat ik heb geplaatst.

Tevens heb ik een preek toegevoegd: brief van de vrouw van Potifar. Eigenlijk een rehabilitatie van deze “slechte vrouw” in het bijzonder en van alle “slechte vrouwen” in het algemeen. Veel positieve reacties op gehad – vooral van vrouwen!

Men zou het een vervolg op Boerenkind kunnen noemen maar mijn nieuwe boek is zo anders dat ik het daarmee geen recht doe. Wat overeenkomt is het decor van het Paradijs en de verteltrant. Voor het overige is het veel inhoudelijker levensbeschouwelijk en theologisch. Vandaar ook dat ik het aangeboden heb aan uitgeverij Skandalon, die “Waar ben je nu?” zo mooi heeft uitgegeven en nu dus ook “De teloorgang van het Paradijs” (voorlopige titel) onder zijn hoede wil nemen. Uit de omslagtekst:

“Gaandeweg tekent zich de teloorgang van het Paradijs af als daar een groot chemisch concern verrijst. De auteur beschrijft zijn dilemma: radicaal idealisme of de liefde van zijn leven. Daarmee snijdt het boek een actuele kwestie aan en ontstijgt het egodocument.

Een openhartig geschreven verhaal, ironisch en ontroerend tegelijk, over een puberteit en een adolescente crisis – met veel sfeer uit de jaren 60/70 en een intense beleving van natuur, erotiek, liefde en God.” 

Oftewel: hoe een zwart schaap een herder werd. Zoiets… Maar het zal nog wel even duren, want ik ben nog maar net met de redactie begonnen. Eind dit jaar wellicht.

Verder de bijzondere gebeurtenis van een meisje van 20 dat belijdenis doet, maar dan op vrijzinnige wijze! Zie de nieuw toegevoegde meditatie “Sara’s brief”.

Zaterdag de feestelijke opening van de expositie “Bescherm mij” van het Zeeuws Museum. Mij was gevraagd de expositie te openen, dit n.a.v. het feit dat ik onderdeel ben van de video-opnames over “beschermende” kleding. Daarin leg ik uit dat mijn witte toga niet dient ter bescherming (mijzelf afdekken met mijn functie of rol), maar dat ik met mijn keuze voor een witte toga juist de ultieme kwetsbaarheid wil uitdrukken. Ik laat ermee zien dat ik iets vertegenwoordig dat groter is dan ik, God of het Mysterie of de Liefde. En dat is het meest kwetsbare dat ik in dit leven meedraag. Ik geef dus juist het teerste van mijzelf bloot.

In mijn openingswoord heb ik dat toegelicht met de bijbelse scheppingsmythe over Adam en Eva in de Hof van Eden: “Zij beiden waren naakt maar zij schaamden zich niet voor elkaar”. Dit als de bestemming van de mens, de hoogst mogelijke beschaving. In de liefde is geen bescherming nodig. Ik zal mijn openinsgwoord plaatsen onder “Publicaties” , bij Artikelen.

Zondag 9 juni afscheid genomen in Brouwershaven. Ik zag er tegen op, zowel de toespraken als het loslaten van mensen met wie je een stukje leven hebt gedeeld in een emotionele en cruciale fase. Het was ook moeilijk, maar tegelijk hartverwarmend. Het blijft een bijzonder beroep: predikant. Met dank aan de Vlis-singers voor hun enthousiaste bijdrage, organist Marien Stouten met zijn fantastische improvisatie op de meditatie en nota bene op mijn naam, en alle mensen die het hebben georganiseerd!

Ook mijn afscheidspreek heb ik geplaatst.

Gisteren met de White Cowboy de Koorkerk binnen gereden. Een mooi verhaal van mijn “bevestiger” Jeannette van den Beukel – met dank! Ook dank aan mijn Muze, voor de verrassende tekst die mij in de schoot viel,  over de “Heilige Vijver” van Harry Mulisch. Met de stijlvolle inbreng van de cantorij, in een stampvolle kerk, was het een dienst waarvan ik vermoedelijk zelf het meest heb genoten.

En dank aan al die getrouwen die er weer waren!

Mensen die mij een beetje kennen zullen verwachten dat ik hier een klaagzang aanhef over dit rampzalige voorjaar, maar niets van dat alles. Ik leg een ongekend geduld en een voorbeeldige mildheid inzake het uitblijvende fatsoenlijke weer aan de dag. En vooruit, ik zie nu toch echt de knoppen zwellen en de vogels gaan tekeer ’s morgens vroeg. Nee, geen klaagzang dus…

Zeker ook geen klaagzang over de IKON-diensten. Goede regie, sympathieke mensen van regie en techniek en vooral: veel reacties uit het land. Dat er nog zoveel geluisterd wordt naar wat in medialand toch als een achterhaald feneomeen zal worden beschouwd. Ik vind het wel mooi, dat weerbarstig nutteloze van liturgie in de flitsende cultuur.  Het raakt me echt dat zoveel mensen tijdens het telefonisch spreekuur hun verhaal vertellen, zo zoekende zijn naar rust, troost, liefde, God.. Wat is er toch veel aan de hand in het land.

Het was zeer waardevol!

Dank IKON – op de valreep voor je wordt wegbezuinigd…

Wat dat betreft wel een klaagzang!

Wel, wel, zit ik daar alweer te bloggen. Nog maar ruim een maand geleden! Maar het blijkt dat mijn website benut wordt. Er zijn mensen die gevraagd hebben of ik mijn preken en artikelen wil bijwerken. Nu, bij deze dan. Mijn preken van  maart, over het “leren lezen” van het lijden, met een mooie tekst uit de Rig Veda en een van Hadewych, en een preek over de ezel, dat verrukkelijke dier als metafoor voor God.  Plus een hoofdartikel (ook over de ezel) aangaande mijn intrede in de Koorkerk op 28 april.

De EO is langs geweest voor een voorgesprek inzake hun programma “Geloven op 2”. Misschien opnames in de intrededienst.

Volgende week en de week daarop, 7 en 14 april, dan ook nog de IKON radiokerkdiensten over “Waar ben je nu?”.

Zo, is iedereen weer geupdate.

Ik heb de preken en artikelensite weer bijgewerkt t/m februari. Over de twee gezichten van Janus (van de mens), over het bijna God zijn van de mens in psalm 8 versus het Godbeeld van Dawkins (God als misvatting) en over het “eten van God”, een psychologische, of liever psychotherapeutische visie op “Brood en wijn” zoals ik die o.m. bij Drewermann tegenkom. Het nieuwe artikel gaat over het nieuwe Liedboek en mijn vrees voor de triomfalistische, dogmatische liederen daar weer in.

Verdere nieuwtjes: op 7 en 14 april zendt de IKON een miniserie van twee radiodiensten uit, waarin ik zelf voorga – vanuit Brouwershaven. Het thema van de serie is n.a.v. mijn boekje:  “Waar ben je nu? – overwegingen na Pasen.” 

Op 29 januari stond er wel een aardig interview in Trouw over de crisis. De foto was genomen in de Koorkerk en dat stond er ook bij, zodat ik nogal wat reacties uit het land kreeg, niet over het verhaal zelf, maar over het feit dat men las van mijn beroep naar de Koorkerk. Per 1 mei begin ik er en op zondag 28 april is de intrededienst gepland.

Overigens ook nog steeds leuke reacties via de mail, zowel op “Waar ben je nu?” als “Boerenkind”.  

Ziezo, blog weer voor een tijdje bijgewerkt…

De Vrijzinnige Koorkerkgemeenschap in Middelburg heeft een beroep op mij uitgebracht. Komend voorjaar (of vroege zomer) hoop ik dus collega Klaas Hendrikse op te gaan volgen. Ik stop dan in Brouwershaven, maar vrijzinnig Delft blijf ik bedienen. Dit gegeven heb ik nu ook aangepast op de daartoe betreffende pagina’s.

Verder heb ik een aantal nieuwe preken toegevoegd – tot en met Kerst 2012.