Van Ongrond naar Grond – of zoiets?

Lieve allen,
hier ben ik dan weer met een column en een mooie link naar muziek.
Goede gesprekken leidden tot nieuwe plannen en een nieuwe naam voor Ongrond.
Waarom? Daarover gaat mijn column die ik mede namens Greco Idema schreef. 
Wij nodigen je uit om mee te denken. In twee minuten tijd gelezen inspiratie.
 
 
Wie wordt niet geraakt door de beelden uit Gaza? Oud-klasgenoot Peter van Sabben, nu wonend in Nieuw-Zeeland, zet regelmatig mooie muziekstukken op YouTube. Vandaag een heel aangrijpend stuk, ‘bladerend’ door de verschrikkelijke beelden uit Gaza. Kost je zo’n tien minuten, maar de moeite waard om je te laten raken! Please, deel het.
Dank Peter, daar aan de andere kant van de wereld, waar de lente al volop is begonnen, terwijl het hier ongrondig herfst is… 
 
 
Er kwamen vele reacties met suggesties voor een nieuwe naam op Facebook.
Ook waren er die het betreurden dat we van naam willen veranderen omdat ze Ongrond juist zo mooi vinden. 
Het zal toch gaan gebeuren – wordt dus vervolgd.
Wim
 

Klimaatavond / Gedachtenisdienst / Nieuw boek

Beste allen,

ik zou weer wat van me laten horen als er echte updates zijn.

In afwachting van de nieuw op te zetten site Ongrond het volgende wat ik wil laten weten:

Woensdag 1 november | ZB Middelburg: Klimaatavond

In de klimaatweek een avond over Moeder Aarde, waarbij ik zelf wat vertel over ‘het toebehoren aan Moeder Aarde en haar kracht’, aan de hand van het prachtige nummer Mother Earth van de metalband Within Temptation. Ad Phernambucq van onder meer Zeeuws Tij belicht ons concrete handelingsperspectief. En de avond wordt ondersteund met muziek van de band Krush, onder leiding van mijn zwager Peter de Boevere. (genomineerd voor de Zeeuwse Boekenprijs met zijn klimaatthriller Het jaar van de Zonderling!)

Waar: ZB Middelburg

Wanneer: 19:30 tot 21:00 uur

Inloop vanaf 19:00 uur 

 

Zondag 5 november, 10 uur in de Koorkerk Middelburg- gedachtenisdienst. (www.kerkdienstgemist.nl)

Het thema is: Aan de overkant van de zee. De cantorij o.l.v. Aleida Post heeft mooie bijdragen. Ik laat het nummer Schemering van Boudewijn de Groot horen, we noemen de namen en branden de kaarsen.  

12 november ga ik voor in Wemeldinge, met hetzelfde thema. November is nu eenmaal een gedachtenismaand. 

 

Update ziekte:

Helaas blijven de stoute waarden stijgen ondanks zwaardere kuur. Het gaat niet de goede kant op, maar ik voel mij nog wel steeds goed en energiek. Mijn leven is nog nooit zo onzeker geweest. Tegelijk zou het mij niet verbazen als ik het loodje nog lang niet leg. Ouwe taaie jippie jippie jee.  Eliane en ik leven in ieder geval dubbel.

 

Nieuw boek:

Ik heb dan ook bijna (een zekere haast zal iedereen begrijpen) mijn nieuwe boek klaar: Telkens een lichtkring dieper – over groei en voorbestemming. Hoe een mens, ja, ieder mens, zijn leven kan lezen als groei in de liefde, in God dus. 

Herstel

Hey fellows,

Val ik toch nog een keer op de mat.
Dat zal niemand verbazen. 
Ja, want dit moeten jullie toch nog weten:
 
In mijn artikel schreef ik dat Liefde het conflict nodig heeft om te groeien.
Dat is precies wat er tussen hoofdredacteur Greco Idema en mij heeft plaatsgevonden. Een echt frontale aanvaring (die er al enige tijd zat aan te komen, zoals dat vaak gaat) heeft geleid tot een diep, introspectief gesprek, dat onze vriendschap heeft verbreed en verdiept. Verzoening heeft dus plaatsgevonden. En dat is waard om te melden. Vandaar deze mail. 
 
Resultaat:
wij gaan SAMEN nadenken over een nieuwe, sexyer naam en een nieuwe opzet voor  Ongrond, en tot betere afspraken komen over Volzin en uitgaven.
Vanaf dan zal ik wel weer voor beide podia gaan schrijven. Voorlopig even pas op de plaats. Ik houd jullie wel op de hoogte, mits je dat tenminste wilt (Laat het weten als dat niet zo is!)
 
In de bijlage een mooi ‘ochtendvier’ (Broeder Dieleman) vanuit ons raam, als symbool van een nieuw begin na loutering ;-))
Maak er net zo’n mooie dag van!
Wim

Het is mooi geweest

Dear friends,

dit is voorlopig mijn laatste rondzendmail. 
Ik stop met de columns voor Ongrond en Volzin. 
Een stevig meningsverschil met de hoofdredacteur van beide podia heeft me dat doen besluiten. 
Zie hieronder het artikel waarin ik een en ander uitleg. 
Het was de bedoeling dat ik daarmee afscheid van mijn Ongrondlezers kon  nemen maar hij weigert het te plaatsen. 
 
Ik kan naar eer en geweten zeggen dat ik alles in het werk heb gesteld om dit fatsoenlijk uit te praten. Wie mij kent weet dat ik daartoe altijd bereid ben. 
Voor Nieuwwij (andere hoofdredacteur) blijf ik overigens wel schrijven, maar die stuur ik niet meer rond. Het is wel mooi geweest.
Vermoedelijk horen jullie weer eens van mij als er nog eens een nieuw boek verschijnt. Daar ben ik mee bezig. En anders als de stoute waarden stijgen en het echt slechter gaat. Mocht Turkije doorgaan komend voorjaar, dan kan het nog zijn dat ik een brievenserie start van daaruit. Maar voorlopig is het gedaan. Het belangrijkste heb ik al geschreven en gepubliceerd, iedereen weet wat ik daarmee bedoel. 
Dank voor jullie support en please lees nog één keer de bijlage.
Hartelijks,
ook namens Eliane,
Wim 
 

HET IS MOOI GEWEEST – afscheidscolumn

Dit wordt mijn laatste column voor Ongrond. En voor Volzin was ik al gestopt. Nee, wees maar niet bang. Ik ga niet dood. Bij mijn weten voorlopig toch niet. Maar ik ervaar een punt van vanzelfsprekendheid en verzadiging, terwijl ook de samenwerking met de redactie hapert. Hoewel ik wel blijf schrijven voor de website Nieuwwij beschouw ik dit toch als een moment om terug te blikken op mijn schrijfsels voor Ongrond en Volzin, in het bijzonder het hoofdthema daarvan: de Liefde.

 

Door: Wim Jansen

 

Een beetje jammer is het wel. Er staan vast nog vele avonturen te beleven waarover te schrijven zou zijn: mijn ziekteverloop en de innerlijke ervaringen daarin, en komend voorjaar, mits het mij is vergund, ons verblijf van drie maanden in Alanya aan de Turkse Rivièra, als pastor en voorganger voor de Nederlanders daar. En ooit – onontkoombaar ben ik een vogel voor de kat – mijn weg naar de dood.

 

Vast allemaal spannende verhalen. Toch stop ik bij Ongrond. Vanwege genoemde reden en ook omdat de term ‘mystiek’ mij niet meer zo aanspreekt. Het dreigt soms een nieuwe religie te worden en dat is nu net precies het laatste wat ik wil.  

In deze levensfase gaat het mij uitsluitend nog om de Liefde die God is. In de term ‘ongrond’, voortkomend uit de negatieve theologie, herken ik mij al enige tijd niet meer. Ik ervaar wel degelijk Grond: de Liefde in haar horizontale en verticale dimensie.

 

Kroon op de evolutie

Onlangs heb ik een viering gehouden met als thema ‘Rusteloze zielen’. Ik verbond dat met de evolutie en vond een prachtige inspirerende zin van Pierre Teilhard de Chardin, Franse paleontoloog en pater Jezuïet, die ernaar streefde het christelijk geloof in overeenstemming te brengen met de evolutietheorie. Hij beschouwde de energie van de liefde als het hoogtepunt van de evolutie:

 

Alleen de liefde is in staat levende wezens één te laten worden op een manier die hen voltooit en vervult, […] want alleen zij neemt hen mee en verenigt hen in hun diepste zelf.

 

Het is precies mijn eigen ervaring: in de liefde, en alleen daarin, wordt onze ziel verenigd met haar diepste zelf. Dat diepste zelf kun je God noemen. Onze ‘rusteloze ziel’ is tot rust gekomen

in haar bestemming, die tegelijk haar bron is. En wat is die bron en bestemming van de ziel?

Dat is de liefde. De liefde is het grote mysterie. Het goddelijke, innerlijke gebeuren. HET geheim van de evolutie.

 

Het is echt een godswonder dat uit deze schreeuwende duisternis de liefde is geboren. Teilhard de Chardin is altijd pater Jezuïet gebleven, omdat hij zich bleef verwonderen. Verwonderen, ja, over die oerkrachten, die ordeloze machtstrijd van de evolutie, over het ontzagwekkende, maar toch vooral over wat daaruit is geworden: de mens, de liefde, God.

 

De rusteloze evolutie komt tot rust in de liefde… en wordt God. God komt niet aan het begin van de evolutie, zoals altijd werd gezegd, maar aan het eind. Ook in onze ziel. Alleen in de liefde wordt de ziel, die rusteloze, vaak zo gespleten ziel, verenigd met haar diepste zelf. Zo gezien is niet de mens de kroon op de schepping – dan zou het er niet best uitzien helaas –  maar de liefde is de kroon op de evolutie.

 

Noodzakelijke conflicten

Altijd als ik over de Liefde schrijf of preek hoor ik mensen tegensputteren: dat je niet altijd in liefde kunt leven, dat je niet altijd lief en aardig kunt zijn… Het is het oude, hardnekkige misverstand dat liefde alleen maar vrede en liefheid zou zijn. Liefde vraagt juist om eerlijkheid, protest, verzet, benoemen van wat je dwars zit. Ja, liefde schreeuwt om de broodnodige conflicten.

 

Ieder mens is een universum op zich. Ieder mens leeft dan ook in zijn eigen werkelijkheid, zijn perceptie van die werkelijkheid en zijn eigen belang. Het kan niet anders of dit mondt uit in conflicten.

De kracht van de liefde is juist gelegen in het feit dat zij die conflicten aan kan. Maar dat is wel een keuze. Wie kiest om vanuit en in de Liefde te leven zal de conflicten niet vermijden maar ze juist aangaan. Zoals in een goede vriendschap – die lichte gestalte van Liefde, maar daarom niet minder – alles gezegd kan worden.

 

Liefde is alles communiceren, ook het onbehagen en de woede en de onderbuikgevoelens van aangedaan onrecht en alles. Om daarna de dingen los te laten in de ruimte van de Liefde, d.w.z. in de wetenschap dat wij allen mensen zijn met een beperkt blikveld.

Confrontatie en botsingen vormen juist DE uitdaging om Liefde – in al haar gestalten – te laten groeien.   

 

Loslaten en afstand nemen

In de Liefde is het van belang het conflict te durven aangaan en ook om, als dat beter is voor de Liefde, los te laten en afstand te nemen. Daarom hoeft bijvoorbeeld een scheiding niet erg te zijn. Het is zelfs vaak zo dat het huwelijk moet worden prijsgegeven om de liefde te redden.

Ik ken mensen die ontzettend veel van elkaar zijn gaan houden, al snel samen gingen wonen, maar erachter kwamen dat dit hun beiden te veel van het goede was. Dat hun liefde alleen floreerde binnen enige distantie en vrijheid. Nu ‘latten’ zij weer en in die ruimte is hun liefde opgebloeid.

Heel vaak is elkaar loslaten noodzakelijk om zonder wrok en ‘hard feelings’ elkaar te blijven zien en aan elkaar te blijven denken, vanuit de Liefde.

 

Zo laat ik nu Ongrond los en wie daarmee verbonden zijn. In dankbaarheid voor de goede tijd. Ik dank hoofdredacteur Greco Idema voor zijn bereidheid al mijn schrijfsels te redigeren en online te plaatsen, zowel op de website als op Facebook, en voor het delen. Ik dank ook de lezers die mij volgden en reageerden. Wie daaraan een vervolg wil geven verwijs ik naar de website www.nieuwwij.nl en naar mijn eigen website www.wimjansen.nu

Het ga u allen goed. 

 

 

Toebehoren

Hey fellows,

het gaat in de samenleving en in de wereld voornamelijk mis omdat mensen niet in staat zijn zichzelf te relativeren. Doorgeslagen individualisme. In de column een gouden tip voor ieder persoonlijk en voor de maatschappij. 
 
 
En dan BREAKING NEWS:
had iemand van jullie verwacht dat deze oude cowboy nog voor drie maanden zou worden uitgezonden naar Turkije? Gaat toch gebeuren. Als mijn ziekte niet toeslaat en mijn gezondheid het toelaat verblijven wij van april 2024 t/m juni drie maanden in Alanya, aan de Turkse Rivièra. Om de daar verblijvende maar vooral ook de daar wonende Nederlanders pastoraal te bedienen – vanuit een penthouse met uitzicht op de Middellandse Zee, dat wel :-))) Weer een nieuw avontuur! We hebben er zin in. Nu maar hopen dat de stoute waarden zich voorlopig nog even koest houden. 
 
As. zondag 10 september Koorkerk 10 uur. Thema: Rusteloze zielen (naar Psalm 42 en het nieuwe album van Broeder Dieleman: Oh mijn ziel)
17 september Burgh, zelfde thema
24 september Vrijzinnig Delft in de Lutherse Kerk, thema nog niet bekend
1 oktober Vrijzinnig Zierikzee, idem
 
Probeer maar te genieten van de laatste, wel erg hevige stuiptrekkingen van de zomer.
De ochtenden en avonden zijn prachtig, heiig, schoonheid van licht.
Love uit Vlissingen,
Wim
 
 

Goddelijk ree

Lieve leu,

zag ik me daar iets droevigs in de vroege morgen door de stad fietsend.
Een stervend reekalf – zoooo droevig mooi dat ik er een foto van moest maken. 
Bekijk in ieder geval die foto. 
Het bracht me tot deze korte, poëtische mijmering
 
 
Update ziekte:
helaas helaas, ondanks opvoeren kuur blijven de stoute waarden stijgen.
Maar nog niet verontrustend.
En voel me nog steeds goed.
Ik blijf maar schrijven, het blijft maar gloeien en stromen.
 
En omdat mensen ernaar vragen de diensten waarin ik voorga:
3 september 10 uur: Veere. Thema: Geroepen om God te zijn (te volgen via www.kerkdienstgemist.nl)
10 september 10 uur Koorkerk Middelburg. Thema: Rusteloze zielen (met het mantra-achtige Oh mijn ziel van Broeder Dieleman, naar  Psalm 42) Ook te volgen via www.kerkdienstgemist.nl 
17 september 10 uur: Burgh. Thema nog niet bekend. 
24 september: Vrijzinnig Delft in de Lutherse kerk
 
Fijn weekend!
Wim

Elke dag een avontuur

Lieve mensen,

eindelijk weer eens een column VAN mij in plaats van over mij.
Om mij heen berichten van ziekte en dood. Wat doet dat met een mens? Ik word er sterker en energieker van. Verheug mij steeds meer in de essentie van het leven. Leven, leven, leven. Elke dag is een avontuur van schoonheid en liefde.  
 
 
27 augustus Brouwershaven: Geroepen om God te zijn.
3 september Veere, thema idem.
10 september Koorkerk Middelburg. Thema: Rusteloze zielen. (met het lied ‘Oh mijn ziel’ van Broeder Dieleman – naar Psalm 42)
17 september Burgh
25 september Vrijzinnig Delft in de Lutherse Kerk. 
 
Update ziekte: Komende week weer bloedonderzoek. 
Heb een fijne zondag!
Love vanuit Vlissingen,
Wim

Wow! Wat een recensie!

Ha vrienden,

mooi om een ‘recensie’ te lezen van iemand die precies aanvoelt wat ik met de bundel heb beoogd. Is maar kort. Smul ervan. God is a deejay. Met dank aan Gustaaf Rutgers.  
 
 
As. zondag ga ik voor in de Sint Nicolaaskerk in Brouwershaven, om 10. 00 uur.
Thema: Geroepen om God te zijn. (Met het oude lied De enkeling van Jules de Corte)
Helaas niet te volgen via het gebruikelijke kanaal. 
3 september ga ik voor in Veere, zelfde thema en lied.
Wel te volgen via www.kerkdienstgemist.nl 
10 september in de Koorkerk Middelburg.
Thema: Rusteloze zielen (met het nieuwe lied van Broeder Dieleman: Oh, mijn ziel)
Ook te volgen via www.kerkdienstgemist.nl 
 
Geniet van de zomerdagen, doen wij ook. 
Lots of Love vanuit Vlissingen,
Wim

De glorie van de kleine cellen – rebellie tegen de macht van het getal

Beste allen,

vergeef mij dat ik zoveel schrijf. Misschien is het toch omdat er in deze levensfase nog zoveel uit moet. Ik weet dat het de moeite waard is wat ik schrijf en zou het iedereen gunnen.
Tegelijk weet ik heus wel dat velen van jullie het niet meer kunnen volgen en de boel ongelezen deleten. Ik zou je willen vragen om, als dat het geval is, dit aan mij te laten weten, zodat ik je uit de rondzendkring kan halen. Please.
 
Vaak, als ik voorga in de kleine grijze gemeentes vertrouwen mensen mij hun zorgen toe over de marginalisering van de kerk. In deze column een hart onder de riem voor de Gideonsbende die wij zijn geworden. Dat is juist goed! Met een statement van Kurt Cobain, van Nirvana…
 
 
En om het gelijk van dit essaytje – en mijn wonderlijke energie in deze levensfase – te illustreren: 
Zondag 27 augustus Nikolaaskerk Brouwershaven
Zondag 3 september Veere
Zondag 10 september Koorkerk Middelburg
Zondag 17 september Burgh
Zondag 24 september Delft
 
Geniet van de hopelijk weer terugkerende zomer!
Wim.