14 augustus 2015

 

Helderder dan anders zie ik het smaragdgroen van de  bomen in de straat. 

Ik zie de oase die onze tuin is.

Ik zie de appels blozen en zwellen aan de zwaar doorbuigende takken, roder en groter dan andere jaren.

Ik zie het licht vlinderen onder de struiken en tegen de muur.

Ik hoor de wind zuchten en ik voel hem liefkozen door de bladeren.

 

Hoe intens ik de seizoenen ook al onderging, het is alles nog inniger geworden.

En breekbaar.

Breekbaarder dan ooit.

 

15 augustus 2015

 

Wat mijn huidige bevinding van God betreft zijn het twee dingen die mij verbazen: het sterke  realiteitsgehalte en de overvloed.

In de crash van mijn lijf is onmiskenbaar een geestelijke ader aangeboord die met kracht gaat stromen zodra ik mijzelf – mijn oude, natuurlijke adrenaline – loslaat en mij openstel voor die nieuwe energie. Een energie aan mijzelf voorbij en uitsluitend van God. Hij brengt een grote, fysiek merkbare  verandering in mij teweeg, die zuiverheid en rust genereert. Godservaring is mij niet vreemd, maar zo reëel en krachtig en concreet was het nooit eerder. Het is zo werkelijk dat het onwerkelijk aanvoelt.  

Dat heeft ook te maken met de overvloed. Een overvloed aan licht, met de intensiteit zoals ik die verneem van mensen die een bijna doodervaring hebben gehad. Als de vijver met waterlelies in het licht van Monet, maar dan nog duizendmaal mooier. Het is alsof mijn hersenpan wordt gemasseerd met louter goedheid. Het voelt als zachte olie op mijn ‘ruw en rood gehavende’ hart.

Een overvloed van liefde en vertrouwen. Vertrouwen dat alles rust in God.

 

Het doet mij denken aan de grazige weiden en de rustige wateren in psalm 23. Dan is deze psalm veel ‘mystieker’ dan ik hem altijd heb gelezen. Deze overvloed, ja, dat moet ook de ervaring van de dichter zijn geweest. 

‘U zalft mijn hoofd met olie,

mijn beker vloeit over.’  

 

Als deze rijkdom de beoogde winst is van mijn hartperikelen met nasleep de afgelopen  zomer, dan is de prijs werkelijk zacht te noemen.